Manassé II, évêque de Meaux, confirme au prieur Thibaud II l'église de Vieux-Crécy, et apaise un différend survenu entre le prieur et le chanoine Gautier de Crécy, donateur de cette église.
- A1 Original Arch. nat., S 1367, nº 9.
- A2 La pièce Arch. nat., S 1367, nº 10, constitue une autre édition de cet acte, de même date, avec de légères variantes ; elle est aussi transcrite en B et en C aux fol. 60. Elle se termine ainsi (nous ne relevons que les variantes) : « Huic rei interfuerunt Natalis... Wamo prior de Gornaio, Regerius prior de Coseio... Amauricus monachus de Columbis, Wido monachus de Charli. De canonicis Meldensibus : Paganus et Rainoldus presbiteri, Rainaldus et Hugo diacones ; subdiacones : Bisolus, Wibaldus, Adam, Ursio. Rainoldus de Pruvino. De laicis : Landricus thelonearius, Odo cellerarius, Bertinus camerarius, Bovo architenens, Symon de Coseio. Actum Meldis... Theobaldo comite consulatum administrante. »
- B Copie de 1209, Arch. nat., LL 1351, fol. 61, coll. et complétée sur A à partir de la date, « ex ipso autographo ex quo sigillum excidit ».
- C Copie du xves., LL 1352, fol. 77'.
- D1 Copie du xvie s., LL. 1353, fol 64.
- D2 Copie du xvies., Arch. nat., LL 1353, fol. 65.
- E Copie du xviiie s., ms. fr. 15504, fol. 60'.
- a Marrier, Monasterii S. Martini de Campis historia, p. 378.
- b Toussaint du Plessis, Histoire de l'église de Meaux, t. II, Pièces justificatives, p. 32, n. liv.
- c Recueil des chartes et documents de l’abbaye de Saint-Martin des Champs, monastère parisien, éd. Joseph Depoin, Ligugé, 1913-1921.
- Gallia christiana nova, VIII, 613.
In nomine sancte et individue Trinitatis. Ego Manasses, Dei gratia Meldensis episcopus, Theobaudo priori Bti Martini de Campis, suisque successoribus imperpetuum. Notum facimus tam presentibus quam posteris quod controversia illa que erat inter ecclesiam Bti Martini de Campis et domnum Gauterium canonicum nostrum, de ecclesia de Veteri Creceio146, in hunc modum sopita est ; Walterius siquidem tam de predicta ecclesia quam de omnibus ejus appenditiis in manus nostras sese divestivit. Nos vero de eadem ecclesia et ejus appendiciis Theobaldum priorem Sti M. de C., ipsius assensu, investivimus. Predictus deinde prior ipsam ecclesiam prefato Gauterio in vita sua tenendam tali conditione concessit, quod, singulis annis, seped. Gaulterius, de redditibus ipsius ecclesie, xx sol. pruviniensis monete monachis ibidem habitantibus reddet. Si vero casu aliquo monachi defuerint, priori et monachis Bti Martini vel misso eorum persolvet, medietatem scilicet , altera vero medietatem . In mense etiam augusto, sextarium annone, minam videlicet unam frumenti, alteram tramesii, et in tribus illis sollempnitatibus in quibus predictus Gauterius oblationes solet accipere, panem unum cum candela predictus prior sibi retinuit. De cetero vero toto anno ad manum monachorum venerit, vel etiam quidquid, seu a defunctis, seu a vivis, ei dimissum fuerit, totum ipsorum erit. Hoc excepto quod in illis festivitatibus tantum que feriantur a populo et in dominicis diebus ex quo sacerdos missam cantare inceperit, monachatus non cantabit, donec « Sanctus, Sanctus » dicatur. Si vero necessitas monachum cantare coegerit, in spatio illo hostia claudet, et nullum parrochianorum recipiet. Deinde diffinitum est quod canonici de Creceio qui aliud cimiterium non habent nisi in predicta ecclesia, cum mortuum suum sibi sepeliendum attulerunt, quicumque seu de clericis seu de monachis, missam sive unam, sive plures, celebraverint, beneficium illud tam monachis quam clericis per medium dividetur. Statutum est etiam quod monachis non licebit de ecclesia illa sacerdotem removere, vel alium introducere quamdiu domnus Walterius eam tenuerit. Defuncto ipso Walterio vel de seculo ad religionis propositum, Dei nutu, promoto, monachorum erit ecclesie sue presbiterum querere et episcopo presentare. Quod si inter monachos et eundem Wauterium aliqua forte querela surrexerit, que causidicorum susceptationibus egeat, in presentia nostra deducenda est, ibique domnus Wauterius, nostra censura, quod justum fuerit exequetur. Postremum autem diffinitum est, amodo monachis licere circa illud monasterium domos suas edificare, ex quacunque parte voluerint ; hoc tantummodo determinato quod si, infra edificia sua, domum alicujus occupaverint, pacem congruam cum ipso facere procurabunt. Quod ut ratum et inconcussum permaneat, presente scedula adnotari et sigilli nostri auctoritate precipimus roborari.
Huic pacto laudabiles persone interfuerunt et nomina sua subscribi preceperunt. Signum Natalis, abbatis Resbacensis. S. Serlonis, abbatis Sti Luciani. S. Helie, Cagiensis abbatis147. S. Odonis, subprioris Sti Martini. S. Gamonis, Gornacensis prioris. S. Rogerii, prioris de Choseio. S. Hugonis, prioris de Crispeio. S. Wilelmi, monachi de Resbaco. S. Amaurici, monachi de Columnis. S. Widonis, monachi de Charle. De canonicis etiam Meldensibus : S. Hugonis, decani. S. Theobaldi, archidiaconi. S. Pagani et Rainoldi presbiterorum. S. Rainoldi diaconi. S. Biselli, Guibaldi, Ade, Ursionis, subdiaconorum.
Actum est hoc Meldis in domo episcopali, assensu capituli, , Ludovico patre suo eodem anno defuncto, Henrico etiam metropolitane Senonensis ecclesie presidente, Theobaudo Blesensem consulatum administrante.
