École des chartes » ELEC » Cartulaires d'Île-de-France » Saint-Martin-des-Champs » Tome 3 » XIII. — Actes concernant Saint-Martin-des-Champs sous le règne de Philippe-Auguste (1180-1223). » Automne 1207

Baudoin, sous-prieur de Saint-Martin, et toute la communauté, écrivent au grand-prieur de Cluny, Barthélemi, pour lui rappeler que l'élection du prieur Guillaume II comme abbé de Cluny a privé leur monastère de son chef et pour demander qu'un autre supérieur leur soit donné.

  • A Original perdu.
  • B Copie au Cartulaire D de Cluny, 186.
  • a Martène, Thesaurus anecdotorum, t. I, col. 803, « ex Cartario Cluniacensi ", avec la date : " Anno 1207 ».
  • b Bruel, Charles de Cluny, nº 4438, t. V, p. 809, d'après B.
  • c Recueil des chartes et documents de l’abbaye de Saint-Martin des Champs, monastère parisien, éd. Joseph Depoin, Ligugé, 1913-1921.
D'après c.

Reverendis in Christo patribus et dominis B[artholomeo], priori claustrali Cluniacensi, et ejusdem ecclesie facto conventui, frater B[alduinus], humilis subprior Sancti Martini de Campis, et ejusdem loci humilis congregatio, salutem et tam debite quam devote subjectionis obedientiam.

Quoniam ecclesia Cluniacensis omnium sibi subditarum ecclesiarum mater est et magistra, ipsas, cum necesse fuerit, pie consolationis amplexibus debet refovere, et tanquam pia mater, earum utilitati et honori, materna sollicitudine, providere. Vestre placuit Sanctitati piissimi patris et magistri nostri W[illelmi], quondam prioris nostri, nunc abbatis Cluniacensis, specialiter nomen super vos invocare, cujus discessum a nobis quotiens ad memoriam cogimur reducere, non est inter nos humani cordis qui possit, aut debeat, lacrymas continere. Noveritis enim vos nobis in eo lucernam pedum nostrorum et lumen semitarum nostrarum, baculum debilitatis nostre, et coronam capitis nostri subtraxisse. Verumtamen, licet in ipsius absentia ecclesia nostra non modicam incurrerit jacturam et gravamen, tamen patienter sustinet, dum per eum matris sue suscitatum solatium considerat et levamen. Sane novimus Sanctitatem vestram non latere nos, pastoris solatio destitutos, quasi oves errantes in deserto remansisse. Ne igitur navis Petri, inter mirabiles hujus mundi elationes constituta, et ejusdem fluctuum importunitatibus exposita, propter rectoris inopiam procellarum incursionibus impulsa, scopulis adversitatum confringatur, Pietatem vestram, quantacumque possumus affectione, humiliter exoramus et devote, ut ecclesie nostre, imo potius vestre, vestro labore et abstinentia fundate et religione ampliate, consilium et auxilium procuretis impendere, ut eidem de persona idonea provideatur, per quam status ipsius antiquus in temporalibus conservetur.